326. „Baśniobór. Gwiazda wieczorna wschodzi”

W drugim tomie serii Baśniobór Stowarzyszenie Gwiazdy Wieczornej staje się bardziej aktywne, a Seth i Kendra biorą udział w poszukiwaniu artefaktu ukrytego w Baśnioborze. Muszą go odnaleźć, zanim znajdą go osoby, chcące użyć go w złych celach. 


Ten tom podobał mi się bardziej od pierwszego, ponieważ dowiadujemy się w nim o wiele więcej. „Baśniobór” był tylko wstępem, który pokazywał nam, że istnieje rezerwat i magiczne stworzenia w nim i tylko wspominał o tym, że istnieją różne zagrożenia, które mogą zniszczyć świat. W drugim tomie rodzeństwo zostaje wprowadzone głębiej w informacje o tych niebezpieczeństwach, a także zaczyna być szkolone, aby jak najlepiej zrozumieć ten świat i móc pomagać.


Dużo bardziej lubię też głównych bohaterów. Rodzeństwo musi radzić sobie z nowymi wyzwaniami i informacjami, które są dla nich trudne, przez co stają się bardziej dojrzali. Seth jest też o wiele mniej irytujący niż w pierwszym tomie, gdzie było nagromadzenie scen, w których wszystkich potwornie wkurzał. Chociaż nie brakuje tutaj scen, w których Seth wykazał się naiwnością. Są jednak mniej kontrowersyjne niż w pierwszym tomie. 😂


W drugiej części tej książki działo się o wiele więcej niż w pierwszej. Parę razy książka mnie zaskoczyła. Jest w niej też trochę takich elementów, które będąc dorosłą po prostu przyjmuję, bo wiem, że jako dziecko nie zwróciłabym na to większej uwagi, np. na to, że dzieci radzą sobie ze wszystkim lepiej niż osoby, które są specjalnie przeszkolone do walki. 


Całość mi się podobała, ale była jedna scena, która wydała mi się kontrowersyjna. Kiedy kazano Kendrze pocałować 30-letniego faceta. Ona ma lat 14. I nie była zbyt chętna. A inni chcieli sprawdzić, czy jej usta odczarują urok, który na tym mężczyźnie jest nałożony. Niby tylko cmok, ale jakoś mi utkwił w pamięci i pozostawił niesmak. A nie widziałam żadnej opinii, w której ktoś by pisał o tym, więc jeśli ktoś czytał, to dajcie znać, co o tym myślicie. Serię będę na pewno niedługo kontynuować. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

28. „Sztuka obsługi penisa”

Obraz
„Sztuka obsługi penisa” autorstwa Andrzeja Gryżewskiego i Przemysława Pilarskiego jest wywiadem, który rozpatruje seksualność mężczyzn pod każdym kątem.  Myślę, że już sama okładka przykuwa wzrok, a forma wywiadu sprawia, że jest to dość lekka pozycja, na dość trudny temat. Ludzie często wstydzą się swojej seksualności, a tutaj mamy dokładnie nakreślone, skąd biorą się takie problemy. Mnie osobiście przeraża to, że w 21 wieku seks jest nadal tematem tabu dla większości ludzi i bardzo cieszę się, że powstają książki, które mają na celu uświadomienie nas w tej dziedzinie.  Dzięki tej lekturze możemy się dowiedzieć jak wygląda praca z psychoterapeutą, na przykład przy zaburzeniach erekcji, a także jaka jest budowa członka. Tematów poruszanych w tym wywiadzie jest naprawdę mnóstwo, począwszy od masturbacji, a kończywszy na chorobach wenerycznych i zdradach, a wszystko jest napisane przystępnym dla czytelnika językiem. Możemy również się dowiedzieć z jakimi problemami na
Czytaj więcej...

107. „Związki - instrukcja obsługi”

Obraz
Piotr C. to dość kontrowersyjny autor, nie każdy lubi jego styl pisania, ze względu na to, że jest to język prosty, dosadny, taki jakim często ludzie się na co dzień posługują, bez cienia poetyckości. Do mnie jego twórczość często przemawia i daje trochę do myślenia, dlatego ucieszyłam się, gdy na jego profilu przeczytałam, że wydał ebooka - krótkiego, bo tylko 88 stron, ale za to darmowego! Jest on do pobrania na stronie: https://pokolenieikea.com/2019/03/02/moja-nowa-ksiazka-zwiazki-instrukcja-obslugi/ w dwóch formatach - pdf i epub, a jego tytuł to „Związki - instrukcja obsługi”.  Jak autor sam pisze, jest to jego subiektywna opinia na temat tego, jak sobie poradzić we współczesnych relacjach. Będąc kobietą uważam, że dobrze jest spojrzeć na związki z perspektywy faceta. Autor w tej książce zawarł lekcje zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn, w których porusza dużo ważnych tematów, z którymi spotykamy się na co dzień, jak na przykład: samoakceptacja, trudności w utrzymaniu zw
Czytaj więcej...

46. „Złodziejka opowieści”

Obraz
„Złodziejka opowieści” to powieść autorstwa Joanny Marii Chmielewskiej, z którą po raz pierwszy miałam do czynienia przy okazji lektury tej książki, więc z ciekawością zapoznawałam się ze stylem pisania tej autorki.  Książka ta jest przedstawiona z perspektywy dwóch osób. Marty - spokojnej tłumaczki i Tamar - bestsellerowej pisarki. Łączy je dziwna więź. Marta podporządkowuje się zasadom, które ustaliła Tamar, co w całości komplikuje jej życie. Dlaczego ustanowiły te zasady? Jaka tajemnica kryje się na kartach tej powieści? Kim jest Tamar? Na wszystkie te pytania odpowiecie, oczywiście, kiedy sami sięgniecie po tę pozycję.  To co w książce mnie urzekło, to opis, jak Tamar zbiera materiały do swoich powieści. Jak inspiruje się całym światem, słucha ludzi i ich historii, a często są to opowieści smutne i przejmujące.  Do plusów jeszcze należą styl autorki i lekkość języka użytego w tej książce. Czyta się przyjemnie, a przejścia pomiędzy jedną bohaterką a drugą są płynne,
Czytaj więcej...