294. „Carrie”

16-letnia Carrie White ma zdolności telekinetyczne. Została wychowana w domu pełnym fanatyzmu religijnego. Jest nękana i poniżana w szkole, co doprowadza do tragedii. Od samego początku wiemy, że coś strasznego się wydarzyło i dążymy do tego, aby dowiedzieć się co.

"Carrie" to pierwsza książka wydana przez Stephena Kinga i jednocześnie pierwsza jego książka, którą przeczytałam 8 lat temu. Rozpoczęła moją długą i intensywną przygodę z Kingiem przez co mam do niej ogromny sentyment. Po latach nadal uważam, że to bardzo dobra książka. Nie jest bez wad, bo King dopiero rozwijał swój kunszt pisarski. Mam wrażenie, że za często spojleruje dalsze fragmenty, przez co niektóre sceny wybrzmiewają ciut słabiej niż mogłyby wybrzmieć.

Pamiętałam ją zadziwiająco dobrze, bo to taka książka, która potrafi utknąć w pamięci. Jest krótka i ma serię bardzo charakterystycznych i mocnych fragmentów. Śledząc po kolei wszystkie wydarzenia ciężko oprzeć się wrażeniu, że tam naprawdę musiało wydarzyć się w końcu coś bardzo złego. 

Głównej bohaterki się nie lubi. Boi się jej i najzwyczajniej w świecie się jej współczuje. Bo to nie jej wina, że wychowała się w takim domu. Nie jej wina, że posiada specjalne zdolności. Nie jej wina, że na każdym kroku była poniżana.

Jeśli ktoś zastanawia się po jaką książkę Kinga sięgnąć na początek, to "Carrie" wydaje mi się świetną opcją. Jest krótka, szokująca, wciągająca i zapadająca w pamięć. W moim przypadku sprawiła, że zapragnęłam od razu przeczytać wszystko, co King tylko napisał.

A kto jeszcze nie słyszał, to organizuję przez cały maj maraton z książkami Stephena Kinga, do którego zapraszam! W moich wyróżnionych relacjach są zapisane wszystkie szczegóły. ;)