38. „Powiem Ci coś”

Witam Was dzisiaj z nowym wyglądem bloga, którym nie umiem przestać się cieszyć! ;) 

Piotr Adamczyk to autor, którego lubię bardzo za książkę „Pożądanie mieszka w szafie”, natomiast inna jego książka „Dom tęsknot” nie wciągnęła mnie jakoś bardzo i nie dałam rady jej skończyć. Niedawno wyszła kolejna pozycja tego autora, pod tytułem „Powiem Ci coś”, więc z ciekawości kupiłam, aby sprawdzić czy mnie zainteresuje jakoś bardziej. 

Książka ma taką bardzo nietypową kompozycję, ponieważ równolegle rozgrywa się akcja głównego bohatera i książki, którą on pisze, więc rzeczywiście miałam czasami problem z tym, że jest kilka stron zapisanych na jakiś temat, a później wtrącona jakaś strona dalszego ciągu jego powieści, chociaż w jakiś sposób one się łączą. Za to część poświęcona głównemu bohaterowi utworu zawiera dużo luźnych myśli i wydarzeń, które on opowiada, z czego każde jest oddzielone. Podmiot opowiada historię wprowadzenia się do niego jego nowej współlokatorki, pracy w telewizji, a także wraca myślami do przeszłości. Takie luźne wstawki włożone do fabuły są często ciekawe, bo zawierają dużo błyskotliwych sformułowań o ludziach, o życiu, ale sprawiają też trochę, że się gubię - jakoś chaotycznie mi się to czytało. Tak naprawdę wciągnęłam się w czytanie tej książki dopiero gdzieś w jej połowie. 

Do zalet dochodzi jednak język, tak specyficzny dla autora, który jest tak ładny i przyjemny w odbiorze. Każda myśl jest połączeniem najpiękniejszych słów. Szczególnie urzekły mnie opisy miłości w naszych czasach, które były dość satyryczne i bardzo prawdziwe.  Czyta się to naprawdę lekko i gdyby nie ten chaos, który odczuwałam, byłaby to bardzo miła pozycja. Jednak to, co ja widzę bardzo chaotycznie, było dość przemyślaną kompozycją, więc nie radziłabym od razu skreślać tej książki. ;)