43. „Lekcje radości”

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją debiutu literackiego Radosława Lorycha o bardzo sympatycznym tytule „Lekcje radości”.

Tytułowa lekcja, to rozmowa miedzy nauczycielem, a uczniem. Chłopiec zadaje mnóstwo pytań o życie, a nauczyciel stara się w jak najbardziej przystępnej formie na nie odpowiedzieć i wywołać w uczniu głęboką refleksję nad wszystkim, co go otacza.

Autor porusza tematy trudne jak religia, ewolucja człowieka, kontrola umysłu, polityka, czy śmierć, w sposób dość prosty i przystępny, tak żeby uczeń i każdy czytelnik zrozumiał, jednak momentami miałam wrażenie, jakby nauczyciel zwracał się do tego dziecka regułkami z Wikipedii, wyjaśniając jakieś konkretne pojęcia i to chyba najbardziej raziło mnie w oczy w tej książce. Oprócz tego sądzę, że porusza ważne tematy w życiu każdego człowieka, które są często trudne i ciężkie do dostrzeżenia na pierwszy rzut oka. Ja bardzo lubię książki, przy czytaniu których muszę się zatrzymać i trochę pomyśleć. Zastanowić się. Nad sobą, nad światem, nad wszystkim co mnie otacza, a ta książka właśnie wymusza na nas rozważanie tych problemów. Nawet po zakończeniu tej pozycji zadaję sobie pytania, a to chyba świadczy najlepiej o tym, że doskonale spełnia swoje zadanie. 

Fajnym pomysłem autora są ćwiczenia dla czytelnika, znajdujące się w każdym rozdziale książki. Dodatkowo pojawiają się w niej rysunki, które nie mogę powiedzieć, że mi się podobały, ale stylem pasowały do tego dzieła zdecydowanie.

Podsumowując, jest to dobry debiut i książka, która zmusza nas do refleksji. Jest ona również dość krótka, bo tylko 220 stron i napisana w formie dialogu miedzy dwoma osobami, co sprawia, że jesteśmy w stanie przeczytać ją w jeden wieczór. Polecam zapoznanie się z nią każdemu, kto lubi tego typu powieści, ponieważ pozwala nam ona zastanowić się głębiej nad sobą samym i się udoskonalać, a to jest w życiu ważne. 

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję wydawnictwu Novae res.