223. „Ja, diablica”

Kilka dni temu dowiedziałam się, że w październiku wychodzi czwarta część serii o Wiktorii Biankowskiej autorstwa Katarzyny Bereniki Miszczuk. Problem jest taki, że trzy pierwszy części wyszły jakieś dziesięć lat temu i ja za cholerę nie pamiętałam, co tam się działo, a czwartą część przecież pragnę przeczytać, bo kojarzę, że bardzo tę serię lubiłam w dzieciństwie. Postanowiłam więc odświeżyć tę serię i sprawdzić, czy w wieku 22 lat spodoba mi się tak bardzo jak w wieku 12 lat.

"Ja, diablica" to pierwsza część serii, w której poznajemy Wiktorię w momencie, w którym umarła i wybiera czy chce się dostać do nieba, czy piekła. Trafia do piekła i zostaje diablicą. Piekło okazuje się nie być takie złe, a na dodatek Wiktoria bardzo spodobała się diabłowi Belethowi! Problem jest tylko w tym, że Wiktoria kocha Piotrusia, który nadal żyje, a ona nie zdążyła mu wyznać swoich uczuć.

Ach, świetnie było wrócić do tej książki! Zapomniałam już jak świetnie wykreowane jest piekło w tej książce. No i uwielbiam wszystkie postacie, a najbardziej Beletha, Azazela i Kleopatrę, których poczucie humoru idealnie wpasowuje się w moje. Jest trochę zbyt dużo insynuacji seksualnych między diabłem i diablicą, ale jest to do przeżycia. Bardzo lubię akcję, która jest bardzo dynamiczna. Nie ma miejsca na nudę, więc pochłania się tę książkę na raz. Najbardziej irytują mnie wybory miłosne Wiktorii, ale to z pewnością rozwinie się w kolejnych częściach, za które zaraz się wezmę. 

Generalnie po latach nadal uważam, że "Ja, diablica" to przyjemny początek serii i dobra rozrywka! ;)