376. „Kobieta z Paryża”

„Krawcowa z Paryża” to książka z gatunku literatury obyczajowej połączonej z romansem i wczorajsza premiera Wydawnictwa Otwartego. 😀


Rosa w wieku 63 lat opowiada swoją historię życia, która zaczyna się, gdy w czasie II Wojny Światowej w wieku 16 lat zostaje zgwałcona i musi uciekać ze swojego rodzinnego miasteczka. Możemy zobaczyć krok po kroku jak robi karierę jako sławna krawcowa, jakich mężczyzn poznaje w życiu, co musiała poświęcić i jak przeszłość ciągle do niej wraca. 

Mam wrażenie, że to jest taka w porządku książka, jeśli się nad nią zbyt dużo nie zastanawia. Czyta się ją błyskawicznie. Jest dużo akcji. Łatwo da się w nią wciągnąć. Kilka zgrzytów miałam jednak, kiedy zaczęłam ją analizować. Jest jedna scena, która była zła, szkodliwa i niepotrzebna. Odnosiła się do radzenia sobie z przemocą. Rosa chciała pomóc ofierze przemocy, a zrobiła to zmuszając ją do czegoś, czego ona nie chciała. Spokojnie mogło tej sceny nie być, a w moich oczach książka wypadłaby o wiele lepiej. Generalnie było kilka takich decyzji Rosy, o których jak czytałam, to denerwowałam się, mówiąc sobie w głowie „Dlaczego ona to zrobiła?!” 😂 Ale to też jest trochę taka bohaterka, która ma wywoływać emocje. Nie trzeba jej lubić. 

Ostatni zgrzyt, jaki odczułam podczas czytania, to różnica między pierwszymi 100 stronami, a kolejnymi 300. Czułam się, jakbym czytała dwie zupełnie inne książki. I to ten początek mnie zachwycił, a później nie potrafiłam zrozumieć, jak to się stało, że nasza główna bohaterka całkowicie się zmieniła na przestrzeni jakichś dwóch stron. 

Ciężko mi ją podsumować, bo wiem, że gdyby kilka elementów zostało zmienionych, to naprawdę mogłabym się nią szczerze zachwycić, bo bardzo przypomina mi książkę „Siedmiu mężów Evelyn Hugo”, którą uwielbiam. „Krawcowa z Paryża” jako rozrywka sprawdziła się świetnie i żałuję, że musiałam przymykać oczy w trakcie czytania na niektóre elementy, żeby nie czuć rozczarowania i frustracji. Myślę też, że wielu osobom może się ona naprawdę spodobać. Ja mam delikatnie mieszane uczucia.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

28. „Sztuka obsługi penisa”

Obraz
„Sztuka obsługi penisa” autorstwa Andrzeja Gryżewskiego i Przemysława Pilarskiego jest wywiadem, który rozpatruje seksualność mężczyzn pod każdym kątem.  Myślę, że już sama okładka przykuwa wzrok, a forma wywiadu sprawia, że jest to dość lekka pozycja, na dość trudny temat. Ludzie często wstydzą się swojej seksualności, a tutaj mamy dokładnie nakreślone, skąd biorą się takie problemy. Mnie osobiście przeraża to, że w 21 wieku seks jest nadal tematem tabu dla większości ludzi i bardzo cieszę się, że powstają książki, które mają na celu uświadomienie nas w tej dziedzinie.  Dzięki tej lekturze możemy się dowiedzieć jak wygląda praca z psychoterapeutą, na przykład przy zaburzeniach erekcji, a także jaka jest budowa członka. Tematów poruszanych w tym wywiadzie jest naprawdę mnóstwo, począwszy od masturbacji, a kończywszy na chorobach wenerycznych i zdradach, a wszystko jest napisane przystępnym dla czytelnika językiem. Możemy również się dowiedzieć z jakimi problemami na
Czytaj więcej...

107. „Związki - instrukcja obsługi”

Obraz
Piotr C. to dość kontrowersyjny autor, nie każdy lubi jego styl pisania, ze względu na to, że jest to język prosty, dosadny, taki jakim często ludzie się na co dzień posługują, bez cienia poetyckości. Do mnie jego twórczość często przemawia i daje trochę do myślenia, dlatego ucieszyłam się, gdy na jego profilu przeczytałam, że wydał ebooka - krótkiego, bo tylko 88 stron, ale za to darmowego! Jest on do pobrania na stronie: https://pokolenieikea.com/2019/03/02/moja-nowa-ksiazka-zwiazki-instrukcja-obslugi/ w dwóch formatach - pdf i epub, a jego tytuł to „Związki - instrukcja obsługi”.  Jak autor sam pisze, jest to jego subiektywna opinia na temat tego, jak sobie poradzić we współczesnych relacjach. Będąc kobietą uważam, że dobrze jest spojrzeć na związki z perspektywy faceta. Autor w tej książce zawarł lekcje zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn, w których porusza dużo ważnych tematów, z którymi spotykamy się na co dzień, jak na przykład: samoakceptacja, trudności w utrzymaniu zw
Czytaj więcej...

46. „Złodziejka opowieści”

Obraz
„Złodziejka opowieści” to powieść autorstwa Joanny Marii Chmielewskiej, z którą po raz pierwszy miałam do czynienia przy okazji lektury tej książki, więc z ciekawością zapoznawałam się ze stylem pisania tej autorki.  Książka ta jest przedstawiona z perspektywy dwóch osób. Marty - spokojnej tłumaczki i Tamar - bestsellerowej pisarki. Łączy je dziwna więź. Marta podporządkowuje się zasadom, które ustaliła Tamar, co w całości komplikuje jej życie. Dlaczego ustanowiły te zasady? Jaka tajemnica kryje się na kartach tej powieści? Kim jest Tamar? Na wszystkie te pytania odpowiecie, oczywiście, kiedy sami sięgniecie po tę pozycję.  To co w książce mnie urzekło, to opis, jak Tamar zbiera materiały do swoich powieści. Jak inspiruje się całym światem, słucha ludzi i ich historii, a często są to opowieści smutne i przejmujące.  Do plusów jeszcze należą styl autorki i lekkość języka użytego w tej książce. Czyta się przyjemnie, a przejścia pomiędzy jedną bohaterką a drugą są płynne,
Czytaj więcej...