259. „Rdza”

 HORYZONT CZY RDZA?

Zauważyłam, że obie te książki zazwyczaj są podawane przy okazji ulubieńców Małeckiego. "Horyzont" kocham całą sobą. Był w moich ulubionych pozycjach zeszłego roku i nie mogłam sobie wyobrazić, że coś go przebije. I nie przebiło. Co nie zmienia faktu, że wiem i czuję, co czyni "Rdzę" niezwykłą.

Przede wszystkim świetnie wykreowani bohaterowie. Tosia i Szymek, ale też wszyscy mieszkańcy wsi Chojny, których historie nam się przeplatają. Poznajemy historię Szymona, którego rodzice zginęli w wypadku samochodowym, a także jego babci Tośki, która się nim zajmuje, wychowywała się podczas wojny i miała tylko osiem palców. 

Podczas czytania zacierają nam się wydarzenia. Zaciera nam się ich czas. Pozostają tylko Chojny. Wieś, w której bohaterowie spotykają się z tęsknotą i stratą. W której nawiązują relacje. Gdzie się gubią. Gdzie przeżywają swoją codzienność.

Jest to powieść surowa. Przepełniona mnóstwem skrajnych emocji, opowiedzianych prosto i trafiających do serca dogłębnie. Pozwala zatracić się i nie zastanawiać, który jest rok i ile w tym momencie bohaterowie mają lat. Można przy niej nie myśleć, tylko odczuwać to, co się z niej wylewa. 

Komentarze

  1. Od bardzo dawna chcę przeczytać tę książkę. Muszę się wreszcie za nią zabrać.

    OdpowiedzUsuń
  2. Rdzy jeszcze nie czytałam, ale mam w planach.

    OdpowiedzUsuń
  3. Twórczość Małeckiego jeszcze przede mną, ale już niedługo planuję się za niego zabrać (zwłaszcza, że mam na półce dwie jego książki - Rdzę i Dżozefa).

    OdpowiedzUsuń
  4. Słyszałam o niej i mam ją w planach. ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. ,,Horyzont" czytałam. Rdze mam jeszcze przed sobą. Na razie mam duże oczekiwania wobec niej.
    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

74. „Inny wariant życia”

28. „Sztuka obsługi penisa”

75. „Pozamiatane”