262. „Grobowa cisza, żałobny zgiełk”

 „Grobowa cisza, żałobny zgiełk” to powieść szkatułkowa autorstwa Yoko Ogawy. Jest to moje drugie spotkanie z literaturą japońską. Pierwszym było „Ukochane równanie profesora” tej samej autorki.


Dostajemy jedenaście krótkich opowiadań, które łączą się ze sobą jakimiś drobnymi elementami. Tematem przewodnim każdego z nich jest śmierć w przeróżnych możliwych ujęciach.


W „Ukochanym równaniu profesora” zachwyciła mnie mnogość emocji przekazanych przy użyciu minimalnej ilości treści. Tutaj też to dostałam, jednak nie odczuwałam jej aż tak mocno, jak poprzednią książkę. Spodziewałam się po tej pozycji lekkiej, mocno refleksyjnej opowieści, a dostałam surowe w swojej formie historie, niektóre z elementami grozy, wysuwającymi się przed moje życiowe refleksje. Przejmujący okazał się niepokój, który narasta w czytelniku z każdym przeczytanym opowiadaniem. 


Książka jest bardzo dobra, ale minęła się trochę z moimi oczekiwaniami. „Ukochane równanie profesora” nadaje się na pewno bardziej na pierwsze spotkanie z literaturą japońską, bo jest przyjemniejsze w odbiorze. 


Jeśli będziecie czytać „Grobową ciszę, żałobny zgiełk”, to polecam czytać ją całą na jeden raz, wtedy można ją bardziej docenić.


Ten zbiór opowiadań jest teraz bardzo popularny, więc ciekawa jestem, jakie są wasze odczucia na jego temat! ;)

Komentarze

  1. Agnieszka Kaniuk22 lutego 2021 11:06

    Mogłabym dać szansę tej książce. 😊

    OdpowiedzUsuń
  2. Wioleta Sadowska 22 lutego 2021 15:39

    Nie miałam jeszcze okazji czytać tego zbioru. Może się skuszę.

    OdpowiedzUsuń
  3. Aga22 lutego 2021 19:51

    Pierwszy raz słyszę o tej książce. Nie znam jeszcze literatury japońskiej, a skoro według Ciebie ta pozycja nadaje się na pierwsze spotkanie, to zapisuję tytuł i może po nią sięgnę ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Radosna22 lutego 2021 20:16

    Tę książkę planuję przeczytać, ale nie wiem kiedy to nastąpi, bo inne książki bardziej mnie ciekawią.
    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

28. „Sztuka obsługi penisa”

Obraz
„Sztuka obsługi penisa” autorstwa Andrzeja Gryżewskiego i Przemysława Pilarskiego jest wywiadem, który rozpatruje seksualność mężczyzn pod każdym kątem.  Myślę, że już sama okładka przykuwa wzrok, a forma wywiadu sprawia, że jest to dość lekka pozycja, na dość trudny temat. Ludzie często wstydzą się swojej seksualności, a tutaj mamy dokładnie nakreślone, skąd biorą się takie problemy. Mnie osobiście przeraża to, że w 21 wieku seks jest nadal tematem tabu dla większości ludzi i bardzo cieszę się, że powstają książki, które mają na celu uświadomienie nas w tej dziedzinie.  Dzięki tej lekturze możemy się dowiedzieć jak wygląda praca z psychoterapeutą, na przykład przy zaburzeniach erekcji, a także jaka jest budowa członka. Tematów poruszanych w tym wywiadzie jest naprawdę mnóstwo, począwszy od masturbacji, a kończywszy na chorobach wenerycznych i zdradach, a wszystko jest napisane przystępnym dla czytelnika językiem. Możemy również się dowiedzieć z jakimi problemami na
Czytaj więcej...

107. „Związki - instrukcja obsługi”

Obraz
Piotr C. to dość kontrowersyjny autor, nie każdy lubi jego styl pisania, ze względu na to, że jest to język prosty, dosadny, taki jakim często ludzie się na co dzień posługują, bez cienia poetyckości. Do mnie jego twórczość często przemawia i daje trochę do myślenia, dlatego ucieszyłam się, gdy na jego profilu przeczytałam, że wydał ebooka - krótkiego, bo tylko 88 stron, ale za to darmowego! Jest on do pobrania na stronie: https://pokolenieikea.com/2019/03/02/moja-nowa-ksiazka-zwiazki-instrukcja-obslugi/ w dwóch formatach - pdf i epub, a jego tytuł to „Związki - instrukcja obsługi”.  Jak autor sam pisze, jest to jego subiektywna opinia na temat tego, jak sobie poradzić we współczesnych relacjach. Będąc kobietą uważam, że dobrze jest spojrzeć na związki z perspektywy faceta. Autor w tej książce zawarł lekcje zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn, w których porusza dużo ważnych tematów, z którymi spotykamy się na co dzień, jak na przykład: samoakceptacja, trudności w utrzymaniu zw
Czytaj więcej...

65. „Przesilenie”

Obraz
„Oczywiście, że potępione dusze. Cóż innego mogłabym zobaczyć? Przecież nie słodkie kocięta i szczenięta ”. Serii książek „Kwiat Paproci” pani Katarzyny Bereniki Miszczuk nie muszę już chyba nikomu przedstawiać. Na blogu pojawiły się już recenzje trzech pierwszych tomów, jeżeli ktoś nie czytał to zapraszam do nadrobienia - Tom 1 , Tom 2 , Tom 3 . Dzisiaj przychodzę do Was z ostatnią częścią pod tytułem „Przesilenie”, a także z delikatnym podsumowaniem całego cyklu.  W finałowym tomie po raz kolejny spotykamy jedną z najlepszych książkowych par - Gosię i Mieszka. Gosława jest w ciąży, a jej nieśmiertelny partner, który przez tysiąc lat nie spłodził żadnego potomka, nie potrafi uwierzyć, że to jego dziecko. Dodatkowo Bogowie nadal nie dają Gosi spokoju, szczególnie Swarożyc, który zaczyna dopominać się o spełnienie obietnicy, a całe miasto rozpoczyna przygotowania do nadchodzącego święta Dziadów.  W „Żercy” miałam wrażenie, że akcja trochę zwolniła, jednak w ostatniej
Czytaj więcej...