114. „Apartament w Paryżu”

Francuskiego autora Guillaume Musso kojarzyłam z jakiegoś powodu raczej z tego, że pisze romanse i nie miałam za dużej chęci sięgać po jego książki. Dostałam jednak na Boże Narodzenie „Apartament w Paryżu”, postanowiłam dać mu szansę i ogromnie się zaskoczyłam! Okazuje się, że pisze on książki sensacyjne, thrillery z elementami romansu. A dla mnie jest to połączenie idealne. Dowiedziałam się również, że niektóre jego dzieła zawierają elementy fantastyki, jednak ta pozycja jest ich pozbawiona. 

Madeline jest byłą policjantką i kobietą po trudnych przejściach. W samotności pragnie spędzić trochę czasu w Paryżu. Gaspard jest pisarzem, który postanawia poszukać natchnienia i napisać powieść również w tym mieście. Przypadek sprawia, że postanowili wynająć ten sam apartament, w którym kiedyś mieszkał pewien malarz. Okazuje się, że zostawił on po sobie obrazy, których nikt nie potrafi odnaleźć. Madeline i Gaspard postanawiają podjąć się próby poszukiwania obrazów, a także przy okazji poszukiwań samych siebie. 

Na zmianę widzimy świat z perspektywy Madeline i Gasparda, ale w narracji trzecioosobowej. Każde z nich prowadzi swoje małe śledztwo, a w niektórych scenach ich wątki się łączą, aby mogli sobie przedstawić co ustalili w sprawie zaginionych obrazów malarza, a także większej tajemnicy, o której dopiero mieli się dowiedzieć później. Oboje są oni dość specyficzni, jednak całkiem przyjemnie czytało mi się o ich poszukiwaniach. Autor sprawił, że sama długo nie potrafiłam odgadnąć jaką tajemnicę zabrał ze sobą malarz do grobu. Ciekawe było też, jakie zmiany zaszły w bohaterach w ciągu tych kilku dni, chociaż jakoś ciężko mi uwierzyć, że mogły zajść aż tak gwałtowne w tak krótkim czasie. 

W tej książce romansu jest naprawdę niewiele, przez co jakoś ciężko było mi uwierzyć również w zakończenie, jednak sensacyjna część zdecydowanie nadrabiała jakością. Odkrywanie tajemnic kawałek po kawałku dostarczało mi ogromnych emocji.

Był również fragment, który był dla mnie jakby niedokończony. Bohaterowie włamali się w pewne miejsce i musieli z niego coś wynieść, więc weszli, znaleźli to, a w kolejnym rozdziale już to po prostu mieli przy sobie. Nie wiemy jak się stamtąd wydostali i to włamanie zostało potraktowane zupełnie normalnie, jakby nic się nie stało i nikogo ono nie zainteresowało. 

Gdy już przeczytałam tę książkę, to sprawdziłam i na lubimyczytac wyczytałam, że jest to druga część przygód Madeline, jednak na żadnym etapie czytania książki nie byłam w stanie tego odczuć, także można ją czytać samodzielnie, tak jak czytałam ja. 

Było to dość ciekawe spotkanie z autorem. Myślę, że nie ostatnie. To jego najnowsza książka, więc pewnie sprawdzę też jakieś starsze. Tę pozycję czytało mi się lekko i przyjemnie, a także z takim dreszczem niepewności co będzie dalej i na czym dokładnie polega tajemnica, którą w sobie skrywa. Pomysł na fabułę uważam za świetny. Wczułam się całą sobą w historię malarza, którą mogliśmy odkryć, dzięki pomocy głównych bohaterów. Mimo, że w samą końcówkę nie wierzę totalnie, to jest to naprawdę dobra książka.