119. „Borderlina”

Jakiś czas temu czytałam książkę „Borderline: Autoterapia, czyli o sprawach poważnych z solidną dawką autoironii” autorstwa Anki Mrówczyńskiej, na temat zaburzenia osobowości typu borderline, śledzę youtubowy kanał Hani Es, która również ma to zaburzenie i pokazuje, że można z nim żyć, także teraz przyszła pora na książkę „Borderlina” autorstwa Wery Kubickiej. Jest ona napisana na podstawie doświadczeń autorki, która z powodu borderline miała okazję spędzić trochę czasu w ośrodkach psychiatrycznych.

                                        Fot: http://www.psychoskok.pl/produkt/borderlina/

Główną bohaterką książki jest Elizabeth, która po nieudanej próbie samobójczej ląduje w szpitalu psychiatrycznym ze zdiagnozowanym borderline, stara się jakoś sobie z tym poradzić i zacząć żyć na nowo.

Książka porusza bardzo ważny i coraz częściej występujący w naszych czasach problem - zaburzeń psychicznych. Cieszę się, że coraz więcej się o tym mówi, a także, że powstają książki takie jak ta, gdzie autorka może na podstawie własnych doświadczeń pokazać, że mimo, iż bywa cholernie ciężko, to trzeba sięgać po pomoc i starać się żyć jak najlepiej się potrafi. 

„Borderlina”, mimo że porusza ciężki temat, jest napisana bardzo lekko, przyjemnym językiem, a bohaterkę od razu polubiłam, szczególnie za inteligencję i dawkę ironii, która jest mi bliska. Książka jest pisana w narracji pierwszoosobowej, co sprawia, że możemy wniknąć w myśli bohaterki i zobaczyć jakie emocje i zachowania są charakterystyczne dla osób z tym zaburzeniem.

Ogromnym atutem tej pozycji jest także to, że na końcu autorka zebrała listę książek na temat tego zaburzenia, a także numery, pod które można dzwonić w kryzysowych sytuacjach. Myślę, że wielu osobom mogą one pomóc, a książka ta jest niezwykle ważna, chociaż cierpię, że jest taka krótka! 76 stron to stanowczo za mało! Dopiero zaczęłam zżywać się z bohaterką, aż nagle zostałam od niej odcięta. Mam nadzieję, że autorka jeszcze coś napisze, a Wam serdecznie polecam zapoznanie się z tą niezbyt obszerną lekturą. Pół godziny czytania, to tak bardzo niewiele, a jeśli trafi na odpowiednią osobę, to może nawet jej uratować życie, poprzez pokazanie, że na tej diagnozie nic się nie kończy.

Za możliwość przeczytania, serdecznie dziękuję Wydawnictwu Psychoskok.