319. „Kurtyna”

"Kurtyna" jest ostatnią książką, w której bierze udział Herkules Poirot. Przyjeżdża on do hotelu w Styles i zaprasza tam swojego przyjaciela kapitana Hastingsa. Miejsce jest nieprzypadkowe, ponieważ dokładnie w tym samym miejscu miała miejsce zagadka kryminalna z pierwszej książki, w której wystąpił Herkules Poirot, czyli "Tajemnicza historia w Styles".


W tej części Herkules jest już stary i schorowany, jednak bardzo chce rozwiązać ostatnią zagadkę w swojej karierze, która może być najtrudniejszą. Na podstawie wcześniejszych morderstw wydedukował kto zabije. Wie, że morderstwo odbędzie się w Styles, jednak nie wie, kto ma być następną ofiarą. Ze względu na stan zdrowia Poirota, to Hastings ma być nogami i uszami Herkulesa, wejść w towarzystwo, obserwować co się dzieje i zdawać detektywowi raporty.

Jest to naprawdę świetny kryminał. Trzymający w napięciu, angażujący czytelnika i bardzo zaskakujący! Bardzo różni się od innych książek Christie, które czytałam. Czuć w niej sporo smutku i nostalgii. Wspaniałe zakończenie serii o Poirocie. Detektyw pożegnał się z nami naprawdę w najlepszym stylu w jakim mógł!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

28. „Sztuka obsługi penisa”

Obraz
„Sztuka obsługi penisa” autorstwa Andrzeja Gryżewskiego i Przemysława Pilarskiego jest wywiadem, który rozpatruje seksualność mężczyzn pod każdym kątem.  Myślę, że już sama okładka przykuwa wzrok, a forma wywiadu sprawia, że jest to dość lekka pozycja, na dość trudny temat. Ludzie często wstydzą się swojej seksualności, a tutaj mamy dokładnie nakreślone, skąd biorą się takie problemy. Mnie osobiście przeraża to, że w 21 wieku seks jest nadal tematem tabu dla większości ludzi i bardzo cieszę się, że powstają książki, które mają na celu uświadomienie nas w tej dziedzinie.  Dzięki tej lekturze możemy się dowiedzieć jak wygląda praca z psychoterapeutą, na przykład przy zaburzeniach erekcji, a także jaka jest budowa członka. Tematów poruszanych w tym wywiadzie jest naprawdę mnóstwo, począwszy od masturbacji, a kończywszy na chorobach wenerycznych i zdradach, a wszystko jest napisane przystępnym dla czytelnika językiem. Możemy również się dowiedzieć z jakimi problemami na
Czytaj więcej...

107. „Związki - instrukcja obsługi”

Obraz
Piotr C. to dość kontrowersyjny autor, nie każdy lubi jego styl pisania, ze względu na to, że jest to język prosty, dosadny, taki jakim często ludzie się na co dzień posługują, bez cienia poetyckości. Do mnie jego twórczość często przemawia i daje trochę do myślenia, dlatego ucieszyłam się, gdy na jego profilu przeczytałam, że wydał ebooka - krótkiego, bo tylko 88 stron, ale za to darmowego! Jest on do pobrania na stronie: https://pokolenieikea.com/2019/03/02/moja-nowa-ksiazka-zwiazki-instrukcja-obslugi/ w dwóch formatach - pdf i epub, a jego tytuł to „Związki - instrukcja obsługi”.  Jak autor sam pisze, jest to jego subiektywna opinia na temat tego, jak sobie poradzić we współczesnych relacjach. Będąc kobietą uważam, że dobrze jest spojrzeć na związki z perspektywy faceta. Autor w tej książce zawarł lekcje zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn, w których porusza dużo ważnych tematów, z którymi spotykamy się na co dzień, jak na przykład: samoakceptacja, trudności w utrzymaniu zw
Czytaj więcej...

46. „Złodziejka opowieści”

Obraz
„Złodziejka opowieści” to powieść autorstwa Joanny Marii Chmielewskiej, z którą po raz pierwszy miałam do czynienia przy okazji lektury tej książki, więc z ciekawością zapoznawałam się ze stylem pisania tej autorki.  Książka ta jest przedstawiona z perspektywy dwóch osób. Marty - spokojnej tłumaczki i Tamar - bestsellerowej pisarki. Łączy je dziwna więź. Marta podporządkowuje się zasadom, które ustaliła Tamar, co w całości komplikuje jej życie. Dlaczego ustanowiły te zasady? Jaka tajemnica kryje się na kartach tej powieści? Kim jest Tamar? Na wszystkie te pytania odpowiecie, oczywiście, kiedy sami sięgniecie po tę pozycję.  To co w książce mnie urzekło, to opis, jak Tamar zbiera materiały do swoich powieści. Jak inspiruje się całym światem, słucha ludzi i ich historii, a często są to opowieści smutne i przejmujące.  Do plusów jeszcze należą styl autorki i lekkość języka użytego w tej książce. Czyta się przyjemnie, a przejścia pomiędzy jedną bohaterką a drugą są płynne,
Czytaj więcej...