313. „I nie było już nikogo”

Do tej pory nie miałam za dużego doświadczenia z Agathą Christie, dlatego też nie miałam dużych oczekiwań. "Śmierć na Nilu" była świetną rozrywką i miałam nadzieję, że "I nie będzie już nikogo" też takie będzie. I okazało się prawdziwą petardą!

Na odizolowaną od reszty świata Wyspę Żołnierzyków zostaje zaproszone pod różnymi pretekstami dziesięć osób. Na początku zostaje im puszczona płyta, która opowiada o zbrodniach, które każde z nich popełniło. Później zaczynają po kolei ginąć na sposoby, które są opisane w pewnej rymowance. Po dokładnym sprawdzeniu wyspy, okazuje się, że są tam sami, więc morderca musi znajdować się pomiędzy nimi.

Ach, wyobraźcie sobie to ciągłe napięcie, kiedy czytasz o grupie osób, która na każdym kroku boi się o swoje życie, co kilka godzin odkrywa nowe zwłoki i nie wie komu ufać. Do samego końca historii żyłam w ogromnym napięciu. Zakończenie mnie zaskoczyło. Gdybym się bardzo wysiliła, to wymyśliłabym może jego odrobinę, ale z pewnością nie całość, która została idealnie zaplanowana. 

"I nie było już nikogo" ma bardzo mroczny klimat i naprawdę głęboko wnika w ludzką moralność. Będzie to z pewnością kryminał, który utknie mi w pamięci na długo.

Komentarze

  1. Agnieszka Kaniuk5 lipca 2021 11:46

    Chodzi za mną ta książka już od dawna.

    OdpowiedzUsuń
  2. Radosna5 lipca 2021 23:50

    Akurat tego kryminały Christie nie czytałam, więc nie mogę się o nim wypowiedzieć, ale planuję go przeczytać.

    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

28. „Sztuka obsługi penisa”

Obraz
„Sztuka obsługi penisa” autorstwa Andrzeja Gryżewskiego i Przemysława Pilarskiego jest wywiadem, który rozpatruje seksualność mężczyzn pod każdym kątem.  Myślę, że już sama okładka przykuwa wzrok, a forma wywiadu sprawia, że jest to dość lekka pozycja, na dość trudny temat. Ludzie często wstydzą się swojej seksualności, a tutaj mamy dokładnie nakreślone, skąd biorą się takie problemy. Mnie osobiście przeraża to, że w 21 wieku seks jest nadal tematem tabu dla większości ludzi i bardzo cieszę się, że powstają książki, które mają na celu uświadomienie nas w tej dziedzinie.  Dzięki tej lekturze możemy się dowiedzieć jak wygląda praca z psychoterapeutą, na przykład przy zaburzeniach erekcji, a także jaka jest budowa członka. Tematów poruszanych w tym wywiadzie jest naprawdę mnóstwo, począwszy od masturbacji, a kończywszy na chorobach wenerycznych i zdradach, a wszystko jest napisane przystępnym dla czytelnika językiem. Możemy również się dowiedzieć z jakimi problemami na
Czytaj więcej...

107. „Związki - instrukcja obsługi”

Obraz
Piotr C. to dość kontrowersyjny autor, nie każdy lubi jego styl pisania, ze względu na to, że jest to język prosty, dosadny, taki jakim często ludzie się na co dzień posługują, bez cienia poetyckości. Do mnie jego twórczość często przemawia i daje trochę do myślenia, dlatego ucieszyłam się, gdy na jego profilu przeczytałam, że wydał ebooka - krótkiego, bo tylko 88 stron, ale za to darmowego! Jest on do pobrania na stronie: https://pokolenieikea.com/2019/03/02/moja-nowa-ksiazka-zwiazki-instrukcja-obslugi/ w dwóch formatach - pdf i epub, a jego tytuł to „Związki - instrukcja obsługi”.  Jak autor sam pisze, jest to jego subiektywna opinia na temat tego, jak sobie poradzić we współczesnych relacjach. Będąc kobietą uważam, że dobrze jest spojrzeć na związki z perspektywy faceta. Autor w tej książce zawarł lekcje zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn, w których porusza dużo ważnych tematów, z którymi spotykamy się na co dzień, jak na przykład: samoakceptacja, trudności w utrzymaniu zw
Czytaj więcej...

46. „Złodziejka opowieści”

Obraz
„Złodziejka opowieści” to powieść autorstwa Joanny Marii Chmielewskiej, z którą po raz pierwszy miałam do czynienia przy okazji lektury tej książki, więc z ciekawością zapoznawałam się ze stylem pisania tej autorki.  Książka ta jest przedstawiona z perspektywy dwóch osób. Marty - spokojnej tłumaczki i Tamar - bestsellerowej pisarki. Łączy je dziwna więź. Marta podporządkowuje się zasadom, które ustaliła Tamar, co w całości komplikuje jej życie. Dlaczego ustanowiły te zasady? Jaka tajemnica kryje się na kartach tej powieści? Kim jest Tamar? Na wszystkie te pytania odpowiecie, oczywiście, kiedy sami sięgniecie po tę pozycję.  To co w książce mnie urzekło, to opis, jak Tamar zbiera materiały do swoich powieści. Jak inspiruje się całym światem, słucha ludzi i ich historii, a często są to opowieści smutne i przejmujące.  Do plusów jeszcze należą styl autorki i lekkość języka użytego w tej książce. Czyta się przyjemnie, a przejścia pomiędzy jedną bohaterką a drugą są płynne,
Czytaj więcej...