59. „Noc Kupały”

Niedawno pojawiła się tutaj recenzja pierwszej części serii Kwiat paproci - „Szeptucha”, która, jak mogliście przeczytać, urzekła mnie swoim niesamowitym klimatem. Od razu po jej zakończeniu zabrałam się ochoczo do czytania jej kontynuacji pod tytułem „Noc Kupały”.

W tej części oczekujemy na tytułową Noc Kupały, czyli przesilenie letnie, która jest najkrótszą nocą w roku. W tym dniu Gosia, jako widząca, będzie musiała znaleźć kwiat paproci i zdecydować, któremu Bogu go podaruje, mając świadomość, że prawdopodobnie, któryś z tych, który go nie otrzyma, zabije ją. Dodatkowo pojawia się w ich życiu Ote - żona Mieszka - która podobno zginęła 1000 lat temu.. 

„Noc Kupały” zawiera w sobie te wszystkie elementy, którymi tak się zachwycałam w pierwszej części, jak przezabawne sytuacje i dialogi między bohaterami, słowiański klimat, postacie, których nie da się nie lubić, ale dodatkową atrakcją jest to, że mogliśmy dużo lepiej poznać samego Mieszka, dowiedzieć się nieco o jego panowaniu, kobietach i przeszłości, co sprawiło, że zrozumiałam i polubiłam go jeszcze bardziej. On i Gosława są w tej chwili jedną z moich ulubionych książkowych par! 

Jedyne do czego mogę się przyczepić, to okładka, która nie podoba mi się tak bardzo jak ta pierwszego tomu, ale wiadomo, treść jest od okładki ważniejsza, a do niej akurat nie mam zastrzeżeń, chyba że do zakończenia, które przewidziałam już w połowie książki.. ale o dziwo, kompletnie nie odebrało mi to przyjemności jej czytania, więc nie traktuję tego jako ogromną wadę. 

Książka ta jest niesamowicie wciągająca i lekka w czytaniu. Drugie tomy często bywają gorsze od pierwszych, ale w tym wypadku uważam, że oba są równie dobre! Polecam koniecznie rozpoczęcie przygody z tą serią, a ja zabieram się za trzeci tom!